En deze titel mag je wel heel letterlijk nemen! Onze valiezen wegen loodzwaar. Morgen zetten we ze voor de laatste keer op een (geleende) weegschaal en hopen we dat we onder de 23kg blijven. En dan nog maar hopen dat de weegschaal op de luchthaven ook dezelfde schaal gebruikt;) Want het zou niet de eerste keer zijn dat een weegschaal hier niet het juiste gewicht aangeeft.
Dus bij deze kunnen we zeggen dat dit een van onze laatste blogberichten zal zijn. (De laatste zal vanuit Belgie zijn om te laten weten of we goed zijn aangekomen.)
Om nog even op onze vakantie terug te komen, willen we jullie vertellen dat we een zalige vakantie hebben gehad! (Buiten het incident van de gestolen handtas natuurlijk. Al was het een avontuur om bij de politie aangifte te gaan doen. Zeker wanneer we ook onze vingerafdruk op het document mochten zetten.)
We zijn naar Bokor national park geweest. Dit zijn de restanten van de oude Fransen die het gebied koloniseerden. Zo zagen we de overblijfselen van een oud casino!
Al moeten we zeggen dat veel van de charme aan het verloren gaan is, want de Cambodjanen zijn vele dingen aan het heropbouwen om meer toeristen te lokken.
Maar het zou allemaal nog veel minder charme hebben moest dit alles niet bovenop een berg gelegen hebben. Het uitzicht dat we hadden wanneer we de berg opreden met een brommertje was onbeschrijflijk!
Ook Kep was de moeite waard om te bezoeken! We zijn er naar de peperplantages geweest net zoals we een boottochtje naar Rabbit Island hebben gemaakt. En natuurlijk hebben we de beroemde krab met Kampot peper gegeten. We zijn allebei nochtans niet verzot op zeedieren, maar we moeten toegeven dat het verrukkelijk was!
Bij deze hebben we jullie weer een beetje meer jaloers kunnen maken en kunnen we zeggen dat onze taak helemaal volbracht is hier;)
Tot in Belgie!
maandag 18 april 2011
dinsdag 12 april 2011
Op reis
Dag allemaal,
We zijn op reis vertrokken.
We zijn reeds twee dagen in Sihanouk Ville geweest en hebben daar even minder geluk gehad.
De mogelijkheid was er om een motorbike te huren.
Lieselotte reed en Pauline zat achterop. Zo zijn we naar de prachtige stranden met palmbomen gegaan.
Het was net of we recht in een reclame boekje stapten.
Toen we op de 'Independence Beach' lagen werd onze handtas gestolen.
Gelukkig namen we nooit echt waardevolle zaken mee waardoor we niet zoveel verloren zijn.
Toch was onze dag verpest, we hebben alles geregeld en hebben de motorbike terug binnengebracht.
Als daar iets mee zou gebeuren moesten we maar liefst een bedrag van 1000 dollar neertellen.
Vandaag hebben we dan de bus naar Kampot genomen en zijn hier aangekomen in een gezellige guesthouse.
Morgen gaan we naar Bokor National Park, de restanten van de oude Franse kolonie.
Volgens vele gasten hier echt de moeite! We zijn nieuwsgierig!
Na Kampot gaan we naar Kep en vervolgens terug naar Phnom Penh om ons vliegtuig naar Belgie te nemen.
Ons avontuur zit er al bijna op.
Met dubbele gevoelens gaan we onze laatste week door.
We zijn op reis vertrokken.
We zijn reeds twee dagen in Sihanouk Ville geweest en hebben daar even minder geluk gehad.
De mogelijkheid was er om een motorbike te huren.
Lieselotte reed en Pauline zat achterop. Zo zijn we naar de prachtige stranden met palmbomen gegaan.
Het was net of we recht in een reclame boekje stapten.
Toen we op de 'Independence Beach' lagen werd onze handtas gestolen.
Gelukkig namen we nooit echt waardevolle zaken mee waardoor we niet zoveel verloren zijn.
Toch was onze dag verpest, we hebben alles geregeld en hebben de motorbike terug binnengebracht.
Als daar iets mee zou gebeuren moesten we maar liefst een bedrag van 1000 dollar neertellen.
Vandaag hebben we dan de bus naar Kampot genomen en zijn hier aangekomen in een gezellige guesthouse.
Morgen gaan we naar Bokor National Park, de restanten van de oude Franse kolonie.
Volgens vele gasten hier echt de moeite! We zijn nieuwsgierig!
Na Kampot gaan we naar Kep en vervolgens terug naar Phnom Penh om ons vliegtuig naar Belgie te nemen.
Ons avontuur zit er al bijna op.
Met dubbele gevoelens gaan we onze laatste week door.
woensdag 6 april 2011
Afscheid
Dag allemaal,
Wat een zwaar afscheid..
Afscheid nemen is nooit leuk, dat hadden we al gemerkt in België, maar hier lijkt het toch nog net iets zwaarder.
We zijn eerst met de leerkrachten gaan eten op restaurant.
Een echt Khmer-restaurant.
De tafels zijn kleurrijke tapijten, de stoelen zijn hangmatten, het bier wordt gedronken met ijsblokken in en als hoofdgerecht eten we een rijst pannenkoek et noedels, Heerlijk! (behalve de ijsblokken in het bier dan).
Iedereen was blij en lachtte veel. De sfeer was enorm ontspannen, niet te vergelijken met ons eerste etentje met de leerkrachten. (dat was eerder ongemakkelijk)
De leerkrachten houden ook van gokken. We speelden bingo en konden ook kaarten voor geld.
Telkens was de inzet 100 riel. (ter info: 4000 riel is 1 dollar, 1 dollar is ongeveer 90 eurocent.)
De inzet is dus enorm klein maar dat houdt het gezellig.
Lieselotte heeft 2x na elkaar gewonnen! Pauline is jammer genoeg geen enkele keer gewonnen.
Maandag 04/04 was het afscheid van de studenten op de PTTC.
We hebben sjaaltjes à volonté gekregen, hebben gedanst, spelletjes gespeeld en heel veel gelachen!
Ze spelen hier hun spelletjes voor publiek. Dus het spel speelt zich af op een podium of in het midden van de kring van 200 studenten. We speelden spelletjes zoals: zo snel mogelijk met een appel op je hoofd naar de overkant lopen (Pauline was gewonnen!), op de muziek dansen, als de muziek stopt blijven staan. Dan werden alle dansers aangeduid, bij diegene dat het meest geklapt werd had gewonnen (Lieselotte was gewonnen!), stoelendans, elkaar vangen met een sjaaltje, enzovoort. Vooral competitief, zeer leuk dus!
Er was ook een fashionshow, de studenten hadden zelf kleren gemaakt. Echt mooi!
De dansavond verliep ook op een vreemde manier, de hele avond werden 3 dezelfde danspasjes herhaald.
Je danst per twee, maar raak elkaar liefst niet aan. (zeker niet als een jongen en een meisje dansen)
Er werd ook geen drank verkocht, zelfs geen plat water. Na de dansavond zijn we zo snel mogelijk naar een winkeltje gefietst om daar een flesje water leeg te drinken.
Het dans feest was ook van 20u tot 23u. Dan gaat het licht aan en is alles meteen gedaan. De muziek stopt ook plots, midden in een liedje zet de directeur de muziek af en vraagt op te ruimen in het Khmer.
We hadden hier in Siem Reap een geweldige tijd met alle leerkracht en studenten.
Morgen vertrekken we naar Phnom Penh, we zullen ze nogal missen!
Hmmmm, pannenkoeken met noedels!
Het gewonnen geld van Lieselotte.
De directrice die met alziend oog toekijkt vanuit de hangmat op de gokkende kinderen.
Enkele leerkrachten...
Apsara dansen. Kimheng en Tida
De modeshow
De dans waarbij Lieselotte gewonnen was.
Wat een zwaar afscheid..
Afscheid nemen is nooit leuk, dat hadden we al gemerkt in België, maar hier lijkt het toch nog net iets zwaarder.
We zijn eerst met de leerkrachten gaan eten op restaurant.
Een echt Khmer-restaurant.
De tafels zijn kleurrijke tapijten, de stoelen zijn hangmatten, het bier wordt gedronken met ijsblokken in en als hoofdgerecht eten we een rijst pannenkoek et noedels, Heerlijk! (behalve de ijsblokken in het bier dan).
Iedereen was blij en lachtte veel. De sfeer was enorm ontspannen, niet te vergelijken met ons eerste etentje met de leerkrachten. (dat was eerder ongemakkelijk)
De leerkrachten houden ook van gokken. We speelden bingo en konden ook kaarten voor geld.
Telkens was de inzet 100 riel. (ter info: 4000 riel is 1 dollar, 1 dollar is ongeveer 90 eurocent.)
De inzet is dus enorm klein maar dat houdt het gezellig.
Lieselotte heeft 2x na elkaar gewonnen! Pauline is jammer genoeg geen enkele keer gewonnen.
Maandag 04/04 was het afscheid van de studenten op de PTTC.
We hebben sjaaltjes à volonté gekregen, hebben gedanst, spelletjes gespeeld en heel veel gelachen!
Ze spelen hier hun spelletjes voor publiek. Dus het spel speelt zich af op een podium of in het midden van de kring van 200 studenten. We speelden spelletjes zoals: zo snel mogelijk met een appel op je hoofd naar de overkant lopen (Pauline was gewonnen!), op de muziek dansen, als de muziek stopt blijven staan. Dan werden alle dansers aangeduid, bij diegene dat het meest geklapt werd had gewonnen (Lieselotte was gewonnen!), stoelendans, elkaar vangen met een sjaaltje, enzovoort. Vooral competitief, zeer leuk dus!
Er was ook een fashionshow, de studenten hadden zelf kleren gemaakt. Echt mooi!
De dansavond verliep ook op een vreemde manier, de hele avond werden 3 dezelfde danspasjes herhaald.
Je danst per twee, maar raak elkaar liefst niet aan. (zeker niet als een jongen en een meisje dansen)
Er werd ook geen drank verkocht, zelfs geen plat water. Na de dansavond zijn we zo snel mogelijk naar een winkeltje gefietst om daar een flesje water leeg te drinken.
Het dans feest was ook van 20u tot 23u. Dan gaat het licht aan en is alles meteen gedaan. De muziek stopt ook plots, midden in een liedje zet de directeur de muziek af en vraagt op te ruimen in het Khmer.
We hadden hier in Siem Reap een geweldige tijd met alle leerkracht en studenten.
Morgen vertrekken we naar Phnom Penh, we zullen ze nogal missen!
Het dansfeest...
vrijdag 25 maart 2011
Traditionele Khmerkledij!
De Cambodianen doen niets liever dan zich opmaken met veel tierlantijntjes! Als we een foto van een Cambodiaans meisje zien is dit steeds een bijna onherkenbare foto van een meisje met veel te veel schmink (ook al zijn ze nog heel klein) en een pruik op! Daar komt dan nog eens bij dat het meisje in kwestie overdreven geforceerd geposeerd staat.
De foto is pas af wanneer de foto een kader van bloemetjes, hartjes, beertjes,... heeft!
Wij vinden het eerder belachelijk, maar zij zijn er dol van!
We moeten jullie dan ook niet vertellen dat ze dol zijn van speldjes met een veel te grote strik, mickey mouse of bloem op. Hun zondaagse kledij is dan ook steeds een t-shirt met een leuk disneyfiguurtje op.
Zoals wij op zondag een training aantrekken omdat dit wel gemakkelijk zit, zo gaan zij.... geloof het of niet... een typische pyjama aantrekken. En natuurlijk.... je raadt het nooit.... een pyjama met beertjes of bloemetjes op!
Maar wanneer ze naar een trouw moeten, zijn ze ook steeds fel (en neem dit gerust letterlijk) gekleed. We vonden het dan ook superleuk wanneer we het voorstel kregen om ons ook eens op te kleden en er een foto van te nemen. De Cambodianen vonden ons erg knap, terwijl wij moeite hadden om onze lach in te houden. Maar we laten je niet langer in spanning! De foto's spreken voor zich!
De foto is pas af wanneer de foto een kader van bloemetjes, hartjes, beertjes,... heeft!
Wij vinden het eerder belachelijk, maar zij zijn er dol van!
We moeten jullie dan ook niet vertellen dat ze dol zijn van speldjes met een veel te grote strik, mickey mouse of bloem op. Hun zondaagse kledij is dan ook steeds een t-shirt met een leuk disneyfiguurtje op.
Zoals wij op zondag een training aantrekken omdat dit wel gemakkelijk zit, zo gaan zij.... geloof het of niet... een typische pyjama aantrekken. En natuurlijk.... je raadt het nooit.... een pyjama met beertjes of bloemetjes op!
Maar wanneer ze naar een trouw moeten, zijn ze ook steeds fel (en neem dit gerust letterlijk) gekleed. We vonden het dan ook superleuk wanneer we het voorstel kregen om ons ook eens op te kleden en er een foto van te nemen. De Cambodianen vonden ons erg knap, terwijl wij moeite hadden om onze lach in te houden. Maar we laten je niet langer in spanning! De foto's spreken voor zich!
Waste campaign!
Zoals jullie al weten geven we niet alleen les, maar werken we ook aan een project. We zijn dus al enkele weken op rij naar een school geweest waar we de leerkrachten en de studentleerkrachten proberen te overtuigen van het nut van afval sorteren. We hebben hen getoond welk afval ze zonder veel problemen nog kunnen gebruiken in de klas als leermateriaal, we hebben hen getoond hoe je les kan geven over afval sorteren en we hebben samen met hen een afvalcampagne op poten gezet.
Deze week was het dan eindelijk zover. We zijn met zo'n 250 leerlingen (3e tot 6e leerjaar) en leerkrachtstudenten naar de dichtsbijzijnde markt getrokken. We hadden slogans op kartonnen hoedjes en op linten. We hadden affiches, sandwichmannen,muziekinstrumenten (flesjes met steentjes in, potten, stokken,...)
Maar wat natuurlijk het meeste opviel was het liedje! Op een bestaand liedje hebben de studentleerkrachten(op vraag van ons) een nieuwe tekst geschreven, gelinkt aan de afvalcampagne.
De leerlingen waren tot onze grote verbazing erg enthousiast. Ook de studentleerkrachten deden erg hun best om het georganiseerd te laten verlopen. Er was geen twijfel mogelijk: Iedereen wist dat we gepasseerd waren en wat onze boodschap was!
Zeker wanneer de leerlingen ook nog vuilnis gingen oprapen om dit in een vuilzak te steken, keken de mensen erg op!
maandag 21 maart 2011
Een les met stress!
Pauline moest zaterdag lesgeven over katrollen in het 6e leerjaar. Maar het verliep niet over een leien dakje. Het verliep al moeizaam van bij het begin. Sokhuoy ging het werkboek voor haar vertalen zodat ze wist waarover ze les moest geven. Maar Sokhuoy wist vaak de vertaling niet. Dit was nog maar het werkboek, dat beloofde voor de les zelf... Ook wist hij Pauline te vertellen dat het echte materiaal niet op school te vinden was. Ze wist er ook zelf niet zoveel van en vond het een beter idee om wiskunde in de plaats te geven.
Iedereen stemde ermee in dat ze wiskunde zou geven. Wanneer ze de volgende dag aan Sokhuoy vroeg om dan dat wiskunde te gaan vertalen, was er verwarring over welke pagina ze juist moest lesgeven. Hij ging het dan maar aan de modelleerkracht vragen en die zei dat we al al de voorziene wiskunde hadden gegeven. Dat vond ze raar aangezien ze nog zo'n 5tal lesuren wiskunde voor de boeg hadden. "Ok, dan geef ik toch gewoon les over de volgende pagina?" was haar reactie. Dat was geen optie, want binnenkort komen de eerstejaarsstudenten van de lerarenopleiding ook stage lopen en hebben die niets meer om les over te geven.
Herhalen dan? Nee, ze vullen de uren op met achterstallige Khmer of science of ...
Wiskunde geven was dus geen optie meer dus begon Sokhuoy opnieuw over de les met de katrollen. Hij vertelde dat de modelleerkracht en een leerkracht van de lerarenopleiding mij heel graag die les zien geven.
Wanneer Pauline dan ook nog eens een leerkracht science (van de lerarenopleiding) tegenkwam en hij vertelde dat er wel twee katrollen op de school waren, klaarde ze op en besloot om het dan toch maar te proberen.
Twee katrollen was niet genoeg om al de katrolsystemen die in het boek stonden uit te leggen, maar het hielp haar wel een stuk vooruit.
Ondanks de vele kopzorgen is het al bij al nog een leuke en goede les geworden.
Welk mechanisme zit er achter het hijsen van de vlag? De leerlingen begonnen zelfs spontaan het volkslied te zingen wanneer Pauline een leerling vroeg tonen hoe het werkt.
En hoe werkt een katrol nu?
In groepjes zelf een katrolsysteem maken aan de hand van potloden en touw.
Met welk katrolsysteem moet je nu het minste macht gebruiken?
Ook Lieselotte had een les met stress.
Ze ging hoekenwerk geven in het 1e leerjaar.
In België is dat normaal voor de kinderen, daar heb je ook maar 20 kinderen.
In Cambodja is dat niet zo vanzelfsprekend.
De kinderen zijn 6 jaar en ze zijn met 47.
Lieselotte voorzag 5 hoeken: rekenen tot + 29, rekenen tot -19, kleuren, memoriespel gerelateerd met waste sorting en hinkelen (ons verfwerk kwam goed uit voor haar 5e hoek).
De les verliep veel vlotter dan verwacht.
Het leek alsof de kinderen dit wel al eerder gedaan hadden.
Maar als je bij 6 jarige kinderen alles stap voor stap uitlegt en goede afspraken maakt, moet het wel lukken.
Ja, zelfs met 47 sloebers.
De modelteacher (juf die in de klas staat) was zeer enthousiast over de werkvorm.
Dat is al een goed begin, hopelijk wilt ze nu zelf ook de moeite doen dit soms toe te passen.
Hoek 1 (+ oefeningen):
Hoek 2 (- oefeningen):
Hoek 3 (kleuren):
Hoek 4 (hinkelen):
Hoek 5 (Memory):
We gingen tevreden en fier op onze lessen terug huiswaarts.
Iedereen stemde ermee in dat ze wiskunde zou geven. Wanneer ze de volgende dag aan Sokhuoy vroeg om dan dat wiskunde te gaan vertalen, was er verwarring over welke pagina ze juist moest lesgeven. Hij ging het dan maar aan de modelleerkracht vragen en die zei dat we al al de voorziene wiskunde hadden gegeven. Dat vond ze raar aangezien ze nog zo'n 5tal lesuren wiskunde voor de boeg hadden. "Ok, dan geef ik toch gewoon les over de volgende pagina?" was haar reactie. Dat was geen optie, want binnenkort komen de eerstejaarsstudenten van de lerarenopleiding ook stage lopen en hebben die niets meer om les over te geven.
Herhalen dan? Nee, ze vullen de uren op met achterstallige Khmer of science of ...
Wiskunde geven was dus geen optie meer dus begon Sokhuoy opnieuw over de les met de katrollen. Hij vertelde dat de modelleerkracht en een leerkracht van de lerarenopleiding mij heel graag die les zien geven.
Wanneer Pauline dan ook nog eens een leerkracht science (van de lerarenopleiding) tegenkwam en hij vertelde dat er wel twee katrollen op de school waren, klaarde ze op en besloot om het dan toch maar te proberen.
Twee katrollen was niet genoeg om al de katrolsystemen die in het boek stonden uit te leggen, maar het hielp haar wel een stuk vooruit.
Ondanks de vele kopzorgen is het al bij al nog een leuke en goede les geworden.
Ook Lieselotte had een les met stress.
Ze ging hoekenwerk geven in het 1e leerjaar.
In België is dat normaal voor de kinderen, daar heb je ook maar 20 kinderen.
In Cambodja is dat niet zo vanzelfsprekend.
De kinderen zijn 6 jaar en ze zijn met 47.
Lieselotte voorzag 5 hoeken: rekenen tot + 29, rekenen tot -19, kleuren, memoriespel gerelateerd met waste sorting en hinkelen (ons verfwerk kwam goed uit voor haar 5e hoek).
De les verliep veel vlotter dan verwacht.
Het leek alsof de kinderen dit wel al eerder gedaan hadden.
Maar als je bij 6 jarige kinderen alles stap voor stap uitlegt en goede afspraken maakt, moet het wel lukken.
Ja, zelfs met 47 sloebers.
De modelteacher (juf die in de klas staat) was zeer enthousiast over de werkvorm.
Dat is al een goed begin, hopelijk wilt ze nu zelf ook de moeite doen dit soms toe te passen.
Hoek 1 (+ oefeningen):
Hoek 2 (- oefeningen):
We gingen tevreden en fier op onze lessen terug huiswaarts.
maandag 14 maart 2011
De speelplaats schilderen!
We wilden graag iets duurzaam ontwikkelen voor de school als cadeautje. Maar we wisten lang niet goed wat. De school heeft al een schommel ergens in een hoekje. Die wordt tot onze grote verbazing zelfs niet vaak gebruikt. Een wipplank dan? Maar om eerlijk te zijn weten we ook niet goed hoe we die moeten maken. En het maken zou misschien nog wel lukken, maar het moet natuurlijk ook nog veilig zijn;)
Spelletjes schilderen op de speelplaats leek ons eigenlijk ook het leukste:)
We hebben het natuurlijk eerst voorgesteld aan Leav Ora, de directeur van de college (de lerarenopleiding), en Than Monic, de directrice van de lagere school. Ze waren meteen enthousiast over ons idee en trommelden zelfs onze medestudenten op om ons te helpen. We wilden het echter liever alleen doen, dus hebben we dat vriendelijk geweigerd.
Zo zijn we op een vrije dag beginnen tekenen op de speelplaats. Eerst in het krijt natuurlijk. Zodra we dan de goedkeuring kregen zouden we het schilderen in het weekend. En dan gebeurt er iets wat normaal niet gebeurt in Cambodia: het regende...
Dus al ons werk was voor niets geweest. Althans dat dachten we. Want toen we de volgende dag op school toekwamen zagen we dat de schade nog beperkt was. De directrice was positief. Ook de reactie van de kinderen was leuk om zien. De kinderen speelden volgend automatisch de lange slang.
Zondag zijn we beginnen schilderen. We hadden er een hele dag voor uitgetrokken. Het jongetje, waarvoor we schoenen gekocht hebben, en enkele vriendjes kwamen ons helpen. Ze deden niets liever als spelen met de camera, in de verfpotten roeren,... Ook Chawi en Teov hebben ons geholpen met schilderen.
Om 13u, wanneer we al meer dan 2u bezig waren, moesten we noodgedwongen stoppen. De hitte werd ondraaglijk. Om 16u zijn we herbegonnen en rond 18u was alles klaar.
De volgende dag, verbrand en met spierpijn, kwamen we stralend de speelplaats opgelopen. Al de kinderen waren aan het spelen op de spelletjes die wij geschilderd hadden. De verfpotten, waar nog heel wat verf in zit, hebben we aan de school geschonken. Dit natuurlijk ook in de hoop dat ze het gaan onderhouden.
Spelletjes schilderen op de speelplaats leek ons eigenlijk ook het leukste:)
We hebben het natuurlijk eerst voorgesteld aan Leav Ora, de directeur van de college (de lerarenopleiding), en Than Monic, de directrice van de lagere school. Ze waren meteen enthousiast over ons idee en trommelden zelfs onze medestudenten op om ons te helpen. We wilden het echter liever alleen doen, dus hebben we dat vriendelijk geweigerd.
Zo zijn we op een vrije dag beginnen tekenen op de speelplaats. Eerst in het krijt natuurlijk. Zodra we dan de goedkeuring kregen zouden we het schilderen in het weekend. En dan gebeurt er iets wat normaal niet gebeurt in Cambodia: het regende...
Dus al ons werk was voor niets geweest. Althans dat dachten we. Want toen we de volgende dag op school toekwamen zagen we dat de schade nog beperkt was. De directrice was positief. Ook de reactie van de kinderen was leuk om zien. De kinderen speelden volgend automatisch de lange slang.
Zondag zijn we beginnen schilderen. We hadden er een hele dag voor uitgetrokken. Het jongetje, waarvoor we schoenen gekocht hebben, en enkele vriendjes kwamen ons helpen. Ze deden niets liever als spelen met de camera, in de verfpotten roeren,... Ook Chawi en Teov hebben ons geholpen met schilderen.
Om 13u, wanneer we al meer dan 2u bezig waren, moesten we noodgedwongen stoppen. De hitte werd ondraaglijk. Om 16u zijn we herbegonnen en rond 18u was alles klaar.
De volgende dag, verbrand en met spierpijn, kwamen we stralend de speelplaats opgelopen. Al de kinderen waren aan het spelen op de spelletjes die wij geschilderd hadden. De verfpotten, waar nog heel wat verf in zit, hebben we aan de school geschonken. Dit natuurlijk ook in de hoop dat ze het gaan onderhouden.
Abonneren op:
Posts (Atom)